Metal müzik dünyası, son yıllarda “post-black metal” türü altında çıkan pek çok albümün, metal müzik albüm listelerinde üstleri zorlayan önemli eserler olduğu gerçeğiyle karşı karşıya. “Alcest”, “Deafheaven” gibi belirli bir kitleye hitap etmeyen grupların bu tarza popülerlik kazandırmasının ilk cümlede bahsettiğim başarı için temel unsur olduğunu göz önüne aldığımızda, artık hiç olmadığı kadar çok “post-black metal” grubunun varlığıyla karşılaşabiliyor, şaşırabiliyoruz.
Hope Drone, 2011 yılında kurulmuş, Avustralyalı bir “atmosferik post-black metal” grubu. “Cloak of Ash” ise grubun ilk stüdyo albümü olarak dinleyiciye sunulmuş. Bu ön yargı yaratabilecek durumu albümü dinlerken bir kenara bırakmanızı tavsiye ediyor ve “Cloak of Ash”ın olgun düşüncelerin ortaya çıkardığı bir bütün olduğunu anlayabilmek için biraz sabretmeniz gerektiğini söylemek istiyorum. Çünkü karşımızda 77 dakika sürmesine rağmen her bir parçada dinleyiciyle olan bağından kopmayan, sıkıcılıktan olabildiğince uzak ve dinlenmeye değer “karanlık” bir çalışma var.
“Cloak of Ash”, “post-black metal”in yanı sıra “post-rock” ve “sludge metal” etkilerinin de yer yer hissedildiği bir albüm olarak göze çarpıyor. Grup, kendi adını verip 2013'te piyasaya sürdüğü tek EP'sinden bu yana her anlamda gelişmiş ve bu “ne yaptığını bilme” durumu her parçada kendini belli ediyor.
20 dakika uzunluğundaki “Unending Grey” ile açılışı yapan albümde son parçaya kadar her şey olması gerektiği gibi ilerliyor. Tempo kimi anlarda yer yer düşse de, genel anlamda dinleyenin yüksek tempoya ayak uydurmakta zorlanabileceği, hatta ürpertici gitar performanslarından etkilenebileceği (bkz: The Waves Forever Shatter Upon Our Shores) bir bütün “Cloak of Ash”.
Albümün derinliklerine indiğimizde grubun sound'undaki dinamizm kendini belli ediyor. Kimi bölümlerde “Altar Of Plagues”, “Nero di Marte” ve hatta “Silencer” tatları almak bile mümkün. Bu noktada Francis Keil'in usta işi blast beat'leri ve bunlara eşlik eden “shoegaze”vari gitar işçilikleri bizlere Hope Drone'a has bir atmosferin içinde olduğumuzu hissettiriyor. Karl Hartwig'in vokal performansını çok beğendimi de sözlerime eklemeliyim.
Şarkı sözlerindeki nihilizmden albüm kapağına değin “Hope Drone - Cloak of Ash” gündüzün değil, gecenin yakışacağı bir albüm. Şiddetle şans vermenizi tavsiye ediyorum. Puanım: 8.5/10.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder