Uzun süredir takibimde olan grupların, meydana getirdikleri eserleriyle oluşturdukları inişli çıkışlı müzik kariyerlerine tanıklık etmekten büyük keyif alıyorum. Bu anlamda ortaya çıkanı değerlendirme ölçütüm söz konusu grubu ilk defa dinleyecek olan bir dinleyicinin analizlerine kıyasla daha keskin sınırlarla çizilmiş oluyor ve hoşuma gitmeyen bir noktayı daha fazla abartabiliyor veya sıkıntı edebiliyorum. Ancak tersi bir durumda ise dinlediğim o yeni müzik günüme farklı bir boyut kazandırıyor ve bir geçmişe sahip olduğum o grup, müzisyen vb. için gerçekten mutlu hissediyorum.
Amiensus, 2010 yılında kurulmuş senfonik, atmosferik, progresif black metal grubu. ABD çıkışlı olmaları dolayısıyla doğal olarak akıllara ilk “Agalloch”u getirseler de bu albümle birlikte dinleyici kitlelerini katlayacaklarını ve metal müzik dünyasında daha saygı duyulacak bir konuma geleceklerini düşünüyorum.
“Ascension”dan önce biraz daha grup üzerine konuşmak gerekirse, ilk olarak “Restoration” albümlerine bir fırsat verip yaklaşık 3 yıldır da dinlemeye vakit ayırdığım bir grup Amiensus. “Restoration”, aynı zamanda “Ascension”dan bir önceki albüm olduğu için tam anlamıyla grubun ileride yapacaklarına yön veren önemli bir albüm olmasının yanında aynı zamanda da kötü prodüksiyonun kurbanıydı. Ama ne var ki, bu albümle birlikte Amiensus arzuladığı ilgiyi üzerine toplamıştı.
“Ascension”u dinlemeye başladığımızda aslında pek çok farklı grubun ortak bir yansımasını görüyoruz. “Agalloch” ve bariz folk metal ögelerinin yanı sıra özellikle “On These Deserted Plains”deki “Dimmu Borgir”, “What Words Create”teki “In Vain” ve “One in Spirit'teki “Insomnium” ve melodik death metal hissiyatı dikkat çekiyor. Albüm boyunca çeşitli etkileyici vokal örnekleri sunan Amiensus, growl seslerde “Dimmu Borgir” tadı verirken, kimi clean vokalli yerlerdeyse sanki progresif rock dinliyormuş gibi bir huzur veriyor. Bu albümde Amiensus'la birlikte stüdyoya giren Amerikalı şarkıcı “Julia Holter” da gerçekten gruba yetişen bir performans göstermiş.
Yine müziğe baktığımızda sağlam riflerle oluşturulan akılda kalıcı bestelere “Restoration”ın çok üstünde olan davul performanslarının eşlik ettiğini görüyoruz. Gerek üzerinde durulduğu belli olan orkestral düzenlemeler, gerekse klavyenin yarattığı uygun ambiyans ve kasvetli piyano melodileri olsun “Ascension” her anlamda en iyi Amiensus albümü olduğunu belli ediyor.
“Pek çok farklı gruptan alınan ilhamın, Amiensus'un müzikal beceri ve karakteriyle kombinlenmesinin sonucu” olarak özetleyebileceğim “Amiensus - Ascension”, grubun yapabileceklerinin bir kanıtı niteliğinde. Bir sonraki albümlerini şimdiden merak ettiğimi belirtiyor, henüz hiç Amiensus dinlememiş olanlara daha fazla vakit kaybetmemelerini öneriyorum. Puanım: 9/10.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder